مالزی سرزمین لبخند های همیشگی و تنوع های باور نکردنی است که گردشگران را به خود فرا می خواند و به آنان تجربه های گوناگون و پرباری را ارائه می دهد . این سرزمین پر جاذبه با مردم گرم و صمیمی اش می تواند همه فضاهای پر تنوع آسیا را در یک سفر به شما عرضه کند .
مالزی در جنوب شرقی آسیا ، بین دریای چین جنوبی و دو اقیانوس آرام و هند واقع شده است و با وسعتی حدود 329 / 485 ( حدود نیمی از وسعت ایران ) شصت و هفتمین کشور دنیاست . کشور مالزی از دو قسمت کاملا مجزای مالزی غربی و شرقی و 13 ایالت تشکیل شده است که 11 ایالت به مالزی غربی و دو ایالت به مالزی شرقی اختصاص دارد .
نام رسمی مازی ، مالژیا ، مالزیا ( Malaysia ) ، نام محلی مازیا و نام پیشین آن مالایا ( Malaya ) یعنی « سرزمین مالایی » می باشد .
پایتخت آن کوآلالامپور ( Kuala Lumpur ) و البته پایتخت اداری آن نیز پوتراجایا ( Putra Jaya ) است .
نوع حکومت مالزی مشروطه ، حکومت سلطنتی فدرالی با دو مجلس قانون گذاری و رئیس حکومت پادشاه است که هر یک از 13 استان مالزی ، یک سلطان دارد و رئیس دولت نیز نخست وزیر است .
مجاورت کشور مالزی با خط استوا و دریاهای مختلف سبب شده هر دو بخش این کشور ( مالزی غربی و شرقی ) آب و هوایی گرم ، مرطوب و پر باران داشته باشد . در همه قسمت های کشور ، دمای هوا در سراسر سال بین 21 تا 32 درجه سانتی گراد است و میانگین آن در نواحی پست ساحلی 26 درجه سانتی گراد است . بادهای بادهای موسمی شمال شرقی که از ماه اکتبر ( مهر ) تا مارس ( اسفند ) در سرتاسر دریای چین جنوبی می وزد ، باعث بارش باران های شدیدی در سواحل شرقی مالزی ، ساراواک صباح می شود .
در حدود چهار پنجم مالزی را جنگل های بارانی و همیشه سبز استوایی تشکیل می دهد . متراکم ترین پوشش گیاهی مناطق گرم و مرطوب را می توان در مالزی مشاهده نمود .
حدود % 60 از خاک شبه جزیره را جنگل های پر باران حاره ای ، بیش از % 10 آن را جنگل های باتلاقی و تقریبا % 7 را نیزارها تشکیل می دهد . حدود سه چهارم مالزی شرقی از جنگل های پر باران استوایی پوشیده شده است . از ویژگی های این منطقه ناهمواری زمین و پوشش گیاهی متنوع است . مثلا جنگل های باتلاقی ساحلی ، جنگل های باتلاقی مناطق کم باران دشت های ساحلی ، اراضی پست و جنگل های پرباران ساحلی و نواحی مرتفع .
رشد جمعیت در مالزی شرقی نسبتا بالاست . تراکم جمعیت در مالزی شرقی بیشتر از نواحی ساحلی و اطراف رود خانه هاست و قسمت های تپه ای و مرتفع داخلی کشور جمعیت اندکی دارد . تقریبا نیمی از جمعیت مالزی مالایی هستند . حدود یک سوم چینی ، % 9 هندی و بقیه متعلق به گروه های مختلف هستند .
مالزی کشوری چند ملیتی است که در آن نژادها و ملیت های گوناگون با فرهنگ ها و زبان های متنوع با هم در آمیخته اند . موقعیت این کشور به عنوان گذرگاه اصلی آب های جنوب شرقی آسیا موجب شده است اقوام و نژاد های گوناگون از نقاط مختلف آسیا در این کشور گرد هم آیند .
زبان رسمی این کشور ، زبان ملایو ( Melayu ) یا باهاسا مالزیا ( Bahasa Maleysia ) است که در سیستم آموزشی و کلیه مکاتبات کشور از آن استفاده می شود . اما زبان انگلیسی نیز که از زمان سلطه انگلیسی ها در مالزی رواج یافته است به صورت گسترده در محاورت و نیز برای برقراری ارتباط بین نژادهای مختلف در سراسر مالزی به کار می رود . زبان انگلیسی که مردم مالزی صحبت می کنند ، به زبان مانگلیش ( Manglish ) ( انگلیسی - مالایی ) معروف است . که ترکیبی از لهجه های محلی با زبان انگلیسی است . در مالزی بسیاری از کلمات انگلیسی با املایی متفاوت از آنچه متداول است نوشته می شود . سایر زبان ها مانند ماندارین ( زبان چینی رسمی ) ، پنجابی ( هند و اروپا ) و تامیل نیز در مالزی متداول است .
با ظهور اسلام در قرن چهاردهم میلادی در مالزی ، مردم این کشور با خط جاوی ( Jawi ) آشنا شدند و برخی واژه های عربی و فارسی به واژگان آنها افزوده شد . در سال 1975 میلادی ، دو کشور مالزی و اندونزی برای تدوین قواعد مشترکی برای رسم الخط و تلفظ زبان مالایی شورایی به نام شورای زبان های مالایی تشکیل دادند . اکنون در مالزی از حروف لاتین برای نگارش استفاده می شود . البته از حروف عربی نیز کم و بیش استفاده می شود به خصوص در مسائل مربوط به دین اسلام .
در کشور مالزی با وجود تنوع قومی ، ادیان مختلف مانند اسلام ، بودایی ، هندو و مسیحیت رواج دارند . اما بر طبق قانون اساسی فدرال مذهب رسمی کشور مالزی اسلام است و اکثریت مردم این کشور ، پیرو دین اسلام هستند . مردم با ادیان مختلف در هر قسمت از این کشور آزادی کامل دارند و حق قانونی آنهاست که مراسم مذهبی خود را انجام دهند . وجود معابد مذهبی گوناگون در این کشور ، خود بیانگر این واقعیت است . تقریبا همه مذاهب مهم دنیا در این کشور وجود دارد که نشان دهنده جمعیت چند نژادی در این کشور است.
سابقه ورود اسلام به منطقه جنوب شرقی آسیا به قرن ششم و به شبه جزیره مالایا در قرن چهاردهم میلادی باز می گردد . اهمیت اقتصادی این منطقه باعث جلب تاجران مسلمان ایرانی و عرب به این کشور شد . به طوری که به تدریج با افزایش تعداد مسلمانان ، افراد بومی با این دین آشنا شدند .
مذهب بودا بعد از اسلام بیشترین پیرو را در کشور مالزی دارد . گرچه بیشتر پیروان آئین بودا چینی ها هستند اما اغلب مهاجران تایلند ، سریلانکا و برمه که در این کشور زندگی می کنند نیز پیرو این مذهب هستند .
در طول دو مرحله وارد مالزی شد . مرحله اول ، دوران هندوهای اولیه در قرن پانزدهم ( پیش از ورود اسلام ) بوده که قبایل هندو آنرا بنیاد نهادند و ارتباط اندکی با آئیین بودایی کنونی دارد . مرحله دوم ، آئین هندوی برهمن های اشرافی آن دوران بودند که مذهب طبقه اشرافی محسوب می شد . آئین هندویی که امروزه در کشور مالزی از آن پیروی می کنند در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم توسط کارگرانی که برای کار در کارخانه های پلاستیک سازی و کشتزارهای قهوه استخدام شده بودند وارد کشور مالزی شد .
نخستین بازرگانان و مسافران اروپایی که برای سفر به چین از تنگه های ملاکامی گذشتند دین مسیح را وارد این کشور کردند . سلطه اسعمارگران پرتقالی در سال 1511 ، هلندی ها در سال 1641 و انگلیسی ها در سال 1786 ، منشاء اصلی ورود مسیحیت به این کشور محسوب می شود .
فرهنگ اصلی کشور مالزی ، فرهنگ ساکنان اولیه ، همان افراد قوم مالایو است که هنوز از برتری نسبی برخوردار است . از قرن نوزدهم به بعد ، با ورود گروه های مهاجر ، به خصوص چینی ها و هندی ها ، به تدریج چهره فرهنگی کشور های منطقه - از جمله مالزی - از حالت یک دستی ، خارج شد و به سوی تنوع پیش رفت ، به همین دلیل بافت کنونی فرهنگ مالزی ترکیبی از فرهنگ های مالایو ، چینی ، هندی و نیز فرهنگ قبایل بومی متعدد آن است . سایر فرهنگ هایی که تاثیر زیادی بر روی فرهنگ مالزی داشته اند ، فرهنگ ایرانی ، عربی و اروپایی است .